Vier Seizoenen Westerwolde
Bewust en vrij leven
De kleine dingen..
Toen ik de wasmachine leeghaalde hoorde ik al iets rollen dat daar niet hoorde te zijn. Toen ik alle was uit de machine had gehaald, bleek er een haarspeldje in te zitten, zo’n dun schuifje geval. Waarschijnlijk de broekzakken niet goed gecontroleerd. Wat was ik dankbaar dat dat schuifje in de trommel zat en niet ergens verderop in het systeem!
Vorig jaar winter heb ik het een week zonder wasmachine moeten doen, wegens bevroren leidingen. Geloof me, dat is geen pretje met drie kleine kinderen en een grote hond en een verbouwing. En tegelijk realiseer ik me heel goed dat mijn oma het met 9 kinderen ook gered heeft zonder wasmachine. Maar als je het gemak van een wasmachine gewend bent, wil je de was echt niet met de hand doen. Ik denk dat ik niet eens zou weten hoe. Handdoek voor handdoek in mijn 6 liter pan? Nee, vroeger was echt niet alles beter!
Maar het deed me wel beseffen hoe een klein ding als een haarschuifje je normale gang van zaken flink in de war kan brengen. En dat geldt voor meer ‘kleine’ dingen. Een ziek kind, terwijl je die dag net een belangrijke afspraak hebt staan. Een stijf bevroren autoruit, terwijl je over vijf minuten een zondagschool zou moeten leiden en de fles met glycol schijnbaar is weggelopen.
Hoe ga je met die situaties om? Dit soort situaties komen geregeld voor bij ons. Dus zou je verwachten dat ik hier inmiddels wel mee heb leren omgaan. Hm, ik wou dat het zo was.. Ik begin te mopperen, een zondebok te zoeken (het is in ieder geval niet mijn schuld!), soms zelfs te klagen. Genadig ben ik in ieder geval niet.
Iemand vertelde me eens een verhaal over een varken dat als lammetje werd opgevoed. Een lammetje vind iedereen schattig. Maar de meeste mensen hebben niks met varkens, tenzij ze als speklapjes bij de slager liggen. Dit varken werd uit de modder gehaald, netjes gewassen en mocht zelfs in huis wonen bij zijn baasje, zodat hij niet meer in de verleiding kwam om in de modder te rollen (wat varkens volgens mij het allerliefst doen). Hij kreeg een mooi schapenvelletje om en iedere dag lekker vers gras te eten. Het schaapje gedroeg zich keurig. Bijna een echt schaapje.
Maar wat zou er gebeuren als je het beestje met een speld zou prikken, zegt hij dan ‘Bèèh’? Natuurlijk niet! Er zal een oorverdovend gegil uitkomen, zoals alleen een echt varken kan! Onder al die show is en blijft het een varken.
En zo is het ook met mij. Die vervelende kleine dingen brengen aan het licht wie ik ten diepste in werkelijkheid ben. Een vies varken!
Daar horen woorden als ontevreden, egoïstisch, hard en lui bij. Niet de beschrijving die ik graag van mezelf zou geven. En als het hierbij bleef, zou ik me waarschijnlijk diep ellendig voelen. Niet dat ik mezelf zo accepteer, begrijp me niet verkeerd! Maar omdat ik weet dat ik zo niet hoef te blijven, hou ik hoop dat ik toch ooit eens een echt schaapje zal zijn. Omdat ik keer op keer, al is het twintig keer per dag, mijn egoïsme, hardheid, luiheid, ontevredenheid en noem maar op, bij Jezus mag brengen. Zodat Hij mijn hart beetje bij beetje kan omvormen van een varkenshart in een schaapjeshart door al die vieze dingen eruit te kneden. En dat is niet altijd leuk en pijnvrij, maar het eindresultaat is het zo waard!
Wat een genade!
Vier Seizoenen Westerwolde 