Vier Seizoenen Westerwolde
Bewust en vrij leven
Bye bye plastic
In ons gezin proberen we zo min mogelijk plastic te gebruiken. Dat geldt zeker voor wegwerp-plastic.
– Dat heb ik trouwens altijd al een raar fenomeen gevonden, wegwerpplastic. Tijdens mijn opleiding heb ik geleerd dat je je materiaalkeuze moet laten bepalen door het doel van het product dat je ontwerpt. Als je dan een product ontwerpt dat bedoeld is om maar een paar uur gebruikt te worden om vervolgens weggegooid te worden en je kiest daar een materiaal voor dat duizenden jaren zijn sporen nalaat, dan klopt er naar mijn mening iets niet aan het ontwerp. Maar dat terzijde. –
Maar ook bij langduriger gebruik proberen we zoveel mogelijk alternatieven voor plastic te gebruiken. Zo gebruiken we veel rvs en glas en hier en daar silicone of katoen.
Dat is begonnen toen ik een aantal jaren geleden bij onze overvolle PMD-container stond, terwijl de leegdag voor die container nog een week in de toekomst lag. De hoofdreden voor die overvolle container was de (dubbele!) verpakking van het voer voor onze hond.
Ik realiseerde me op dat moment dat wij als gezin + hond iedere maand drie containers met afval produceerden. Dat kon toch niet de bedoeling zijn! Mijn ouders hadden vroeger één à twee vuilniszakken per week, gft, pmd en rest bij elkaar. Het kon dus anders, maar hoe?
Dus hoppa, het internet op. Op zoek naar verpakkingsvrij hondenvoer. Nou, zodra je het woord verpakkingsvrij invoert in google, of welke zoekmachine dan ook, stap je een wereld binnen waar ik nog nooit van had gehoord.
In die wereld leerde ik over de schadelijke eigenschappen van plastic, zowel op gebied van gezondheid als van milieu. Daar had ik tijdens mijn opleiding nooit over gehoord!
Met drie jonge kinderen heb je echt een heleboel plastic in huis. Borden, bekers, bestek, speelgoed (plastic bijtringen, wie verzint zoiets!) diepvriesbakjes, rietjes, huishoudfolie, fleece plaids, noem maar op. En alles komt direct of indirect in aanraking met hun monden.
Aangezien ons budget niet toeliet al die dingen ineens te vervangen, hebben we de plastic items langzamerhand vervangen door alternatieven van rvs, glas, silicone of katoen. We pasten ons inkooppatroon aan en binnen een half jaar was de inhoud van onze pmd-container drastisch minder aan het eind van de maand. Nu gebruiken we deze container niet eens meer, omdat er zo weinig in gaat, dat het niet meer de moeite waard is.
En toch… toch sluipt het plasticgebruik er langzaam weer in. Even snel een brood halen, omdat ik geen zin heb om zelf te bakken. Ach, katoenen broodzak vergeten. Nou ja, dan maar een plastic zak van de bakker. O, de stoofperen zijn in de aanbieding. Geen zak mee. Nou ja, voor één keer dan maar een plastic zakje. Plastic speelgoed dat de kinderen krijgen. Enz, je snapt het wel.
Tot ik afgelopen week het rapport ‘Plastic and Health: The hidden costs of a plastic planet’ door het Centre for International Environmental Law en anderen, onder ogen kreeg. Die kwam wel weer even binnen, zeg. In dit rapport worden de effecten van plastic op de gezondheid van de mens onderzocht. De onderzoekers kijken daarbij naar de hele levensloop van plastics en daarna. Het blijkt dat in alle stadia, van het oppompen van de grondstof tot de verbranding, er gifstoffen vrijkomen die een gevaar voor de gezondheid van de mens vormen. Plastic wordt dan ook een ‘wereldwijde gezondheidscrisis’ genoemd. Oplossingen voor dit probleem kunnen daarom ook niet op één stadium van plastic gericht worden, zoals bijvoorbeeld recycling, maar moeten alle stadia omvatten. Minder productie van plastics dus.
Ik heb gelijk de laatste plastic items uit m’n keukenkastjes geruimd. We gaan er weer werk van maken. Gemakkelijk of niet. Plastic komt bij ons niet zomaar meer in huis.
Vier Seizoenen Westerwolde 