Vier Seizoenen Westerwolde
Bewust en vrij leven
Klimaatheisa
Al een tijdje volg ik de hele heisa rond klimaatverandering, klimaatakkoorden, klimaatspijbelaars etc. met stijgende verbazing. En af en toe moet ik oppassen dat ik me niet ga ergeren. Niet dat ik het allemaal onzin of aanstellerij vind. Dat zeker niet! Ik vind het heel belangrijk dat wij mensen gaan inzien dat de manier waarop we nu met de aarde en haar grondstoffen omgaan niet langer door kan gaan. Simpelweg omdat de grondstoffen opraken, de schade die dat oplevert niet terug te draaien is en dat andere mensen (vaak aan de andere kant van de wereld) de rekening gepresenteerd krijgen van ons gemakzuchtige, luxe leven.
Waar ik me over verbaas, is het geschreeuw en gewijs naar elkaar. De burger wijst naar de overheid en het bedrijfsleven, het bedrijfsleven wijst naar de overheid en de consument en de overheid wijst weer terug naar de burger. Iedereen wil dat anderen hun verantwoordelijkheid nemen, maar niemand neemt zelf zijn of haar eigen verantwoordelijkheid.
Afgelopen week werd mijn verbazing versterkt door een artikel in het RD. Het onderzoek ”Duurzaam denken is nog niet duurzaam doen” door I&O Research laat zien dat mensen die bezorgd zijn over het klimaat niet per definitie duurzamer leven. Hogeropgeleiden zijn zich bijvoorbeeld ‘meer bewust van duurzaamheid, maar tegelijkertijd gedragen ze zich milieuonvriendelijker.’ De hardste schreeuwers zijn soms zelf de grootste vervuilers!
Dat is precies wat je ziet onder de klimaatspijbelaars. Daarmee wil ik ze niet over één kam scheren. Er zijn zeker jongeren die hun verantwoordelijkheid nemen, maar het grote gros van de spijbelaars geeft toe zelf niet veel aan duurzaamheid te doen. ‘Ik douche minder lang, maar wil wel gewoon ieder jaar met het vliegtuig op vakantie.’ Nou, voor de CO2 uitstoot van een vliegretourtje Ibiza kun je héél lang douchen!
Wat is er gebeurd met de leus uit mijn jeugd: ‘Een beter milieu begint bij jezelf’? Dat geldt naar mijn mening nog steeds. Dat doe je bijvoorbeeld met je portemonnee. Met je uitgaven patroon kun je een enorme macht uitoefenen op het bedrijfsleven. Kies voor duurzame alternatieven. Bijvoorbeeld een glazen verpakking in plaats van een plastic verpakking. Of kies voor aardappelen van de boer buiten het dorp in plaats van de aardappelen uit Egypte die in de supermarkt liggen. Als het niet meer verkocht wordt, zal het uiteindelijk uit de schappen verdwijnen. Ga eens winkelen in een onbekende stad in eigen land in plaats van in een buitenlandse stad. Zo stimuleer je ook nog eens de eigen economie. Kijk eens kritisch naar de inhoud van je kledingkast. Is die echt zo gedateerd dat je ieder seizoen een nieuwe garderobe moet aanschaffen? Je kleren zijn vast nog niet allemaal versleten en de mode wereld bepaalt toch niet wat jou goed staat? Dat bepaal je toch lekker zelf?
Zo kan ik nog wel even doorgaan. En nou zijn bovenstaande dingen niet echt een probleem voor mij. Lekker veilig om daar over te praten. Maar ook ik kan nog veel (duurzame) stappen maken. Op autogebied bijvoorbeeld.. Wij hebben een grote diesel. Mijn excuus? Drie kinderen en een grote hond! En dat er in de wijde omtrek geen lpg-pompen meer te vinden zijn. En dat de moderne diesels minder roet etc. uitstoten dan de moderne benzine-auto’s (heb ik mij door een apk-keurmeester laten vertellen). En dat een hybride of elektrische auto weinig meerwaarde heeft voor ons. Voor ons vormen de accu’s door hun extra gewicht en grondstofverbruik eerder een last dan een voordeel. Dat wil niet zeggen dat ik niet doordrongen ben dat een diesel-auto een ontzettende vervuiler is. En ik wil hem echt zo min mogelijk gebruiken.
Maar als het regent en waait, ga ik toch liever in de auto dan op de fiets. Dat is anders zo zielig voor de kinderen. En tussen de middag kan ik het niet redden om ze op de fiets van en naar school te brengen in een uur en dan tussendoor ook nog eten. De tussenschoolse opvang is natuurlijk ook een optie, maar tja… ik vind het ook wel heel gezellig om samen met de kinderen te eten. Kunnen ze ook gelijk even afstand nemen van school.
Hé, waar ken ik dit vluchtgedrag toch van? Aargh, ik ben niks beter dan al die mensen waar ik me over verbaas!
En zo sta ik weer met beide benen op de grond. Ook door mij zal de wereld niet gered worden. Niet dat ik ooit die illusie heb gehad, maar door al dat gesteggel rond de klimaatproblematiek ben ik weer tot het besef gekomen dat als ik verandering wil zien, ik daar eerst zelf maar eens mee moet beginnen. Gewoon bewust en tevreden leven. Dat is een keuze. Een keuze die me soms best wat kost, gemak bijvoorbeeld. Maar ik denk dat het de juiste reactie is. Als je zo’n mooie aarde hebt gekregen, probeer je daar toch zo goed mogelijk voor te zorgen? En dat mag je soms inderdaad wat kosten.
Vier Seizoenen Westerwolde 