Vier Seizoenen Westerwolde
Bewust en vrij leven
Terugkijken en de balans opmaken
Mensen hebben vaak de neiging om terug te kijken. Om de balans op te maken. Vooral bij speciale gelegenheden, zoals een verjaardag of oud en nieuw.
Ik ben daarop geen uitzondering.
Dus nu ons jongste kind langzamerhand transformeert van een peuter naar een kleuter en ik mijn leven als thuisblijfmoeder aan het afbouwen ben en in een andere levensfase kom, maak ik de balans op.
Hoe zijn de afgelopen negen jaren verlopen? Wat hebben ze me gebracht? Wat hebben ze me gekost?
Ik ben tot de conclusie gekomen dat, alles bij elkaar genomen, ik het niet had willen missen. Tuurlijk, er waren leuke periodes en minder leuke (energievretende) periodes, maar als ik de keuze opnieuw kon maken, zou ik weer gekozen hebben om thuis te blijven voor het gezin.
Toen ik destijds ervoor koos mijn contract niet te laten verlengen, had ik nooit verwacht dat ik zolang vrijwillig thuis zou blijven. Ik had verwacht dat ik na een half jaar tegen de muren op zou vliegen van verveling. Toen de eerste zes maanden om waren had ik echter helemaal geen tijd meer voor een betaalde baan! Mijn leven was zo rijk en vol met andere zaken dan betaald werken. En het werd me steeds duidelijker dat de rust die mijn nieuwe rol met zich meebracht een zegen voor ons gezin was.
En zo werd een half jaar ruim negen jaar.
Negen jaren waarin ik heel veel heb geleerd. Waarin ik ben gevormd en bijgeschaafd (en ik hoop dat dat nog een tijd mag doorgaan). Jaren waarin ik mezelf zo vaak ben tegengekomen en tegengevallen. Waarin bleek dat ik helemaal niet zo geduldig ben als ik dacht. Waarin ik zo vaak vergeving heb moeten vragen, dat ik steeds meer moeite heb om anderen te veroordelen. Jaren waarin ik heb geleerd dat zelfontplooiing niet afhankelijk is van cursussen of seminars. Jaren waarin ik de tijd en ruimte had om zelf na te denken over het waarom van mijn doen en laten. Waarin ik ook de mogelijkheid had om veranderingen aan te brengen in mijn doen en laten. En misschien wel het allermeest heb leren relativeren. Wat heeft echt waarde?
Soms vraag ik me af hoe ik nu zou zijn als ik buitenshuis was blijven werken. Zou ik een leukere moeder zijn geweest? Een betere echtgenoot? Zou het me nog dichter bij God gebracht hebben? Zou ik op dezelfde plek wonen als ik nu doe? Zou ik de vaardigheden en kennis hebben, die ik in de afgelopen negen jaren geleerd heb?
Natuurlijk weet ik wel dat ik daar nooit antwoord op zal krijgen, maar het doet me wel beseffen dat ik heel gelukkig ben met het leven dat ik nu leef en het leven dat ik de afgelopen thuisblijfjaren heb geleefd. Jaren waarin ik heb geleefd in plaats van werd geleefd.
Het maakt me zo dankbaar dat ik de mogelijkheid heb gehad om dat te doen. En daarbij wil ik ook gelijk zeggen dat ik met deze post werkende moeders zeker niet wil veroordelen ofzo. Zeker niet!
Ik weet dat veel moeders niet anders kunnen of niet anders willen. Sommige moeders worden juist betere moeders door de voldoening die ze uit hun werk halen. Ga zo door!
Maar ik weet ook dat er moeders zijn die worstelen met de keuze om wel of niet thuis te blijven. Tegen hen zou ik willen zeggen: probeer het gewoon een half jaar (als het financieel kan natuurlijk) en kijk daarna eens weer. Grote kans dat je niet meer kunt begrijpen hoe je het ooit anders hebt gedaan.
Veel succes!
Vier Seizoenen Westerwolde 