Bewust en vrij leven
De laatste keer dat ik hier iets vertelde over de kalkoenen is alweer een tijdje terug. We twijfelden toen nog enorm over het geslacht van de dieren. Dat getwijfel heeft nog even aangehouden en onze vermoedens varieerden van vijf hanen tot vijf hennen. Dat laatste kon eigenlijk niet aangezien we Junior gelijk op de eerste dag al hadden horen kobbelen (of hoe dat ook mag heten).
Houdini maakte de dienst uit in het hok. Junior, die het kleinst was, stond samen met Wilhelmina onderaan de pikorde.
Nou, er heeft een complete revolutie plaatsgevonden!
Junior groeide de rest voorbij en bleek, zoals we al vermoedden, een haan te zijn. Maar dat betekende dus dat de andere vier hennen waren! We hoeven dus geen kalkoenen te slachten dit jaar.
Dat wil niet zeggen dat alles pais en vree is in de toom. Zoals ik al zei, maakte Houdini (we noemen haar nu Dina) eerst de dienst uit. Die plek staat ze niet zo gemakkelijk af aan Junior. Alle andere hennen accepteren Junior wel als ordebewaarder, maar Dina nog niet echt en dat kan er fel aan toe gaan.
Ik heb nog geen bloed gezien, maar er wordt flink getrapt, gebeten en getrokken. Af en toe komt Dina in de hitte van de strijd buiten de ren terecht. Junior hangt dan aan de andere kant van het gaas de stoere haan uit en valt Dina aan als ze door het gaas de ren in probeert te komen (wat natuurlijk nooit lukt, een volwassen kalkoen door schapengaas). Een paar geplette eikels brengt meestal de rust wel weer terug.
Hopelijk hebben ze snel de nieuwe pikorde vastgesteld. We laten ze nu ook veel meer loslopen. Zo nu en dan vliegen er wel één of meer kalkoenen over het gaas. Dan hoor je ineens een eigenwijs ‘prrt’ bij de deur. Ze zijn gelukkig heel gemakkelijk terug te hoeden. Als er iemand thuis is mogen ze dus loslopen. Zijn we er niet, dan moeten ze in hun nachthok.
Al met al genieten we enorm van de vogels en zijn ze een aanwinst voor het erf. Misschien hebben we volgend jaar wel kuikens!