Vier Seizoenen Westerwolde
Bewust en vrij leven
Indicatorplant: Zuring
Een aantal weken geleden heb ik het gehad over mijn haat/liefde verhouding met kweek. Een verschrikkelijke plant als je hem kwijt wilt, maar tegelijk toch ook een plant met veel waarde, bijvoorbeeld als indicatorplant.
Een ander soort ‘onkruid’ waar ik momenteel tegen ten strijde trek, is zuring. Naar mijn mening minder vervelend dan kweek, maar misschien komt dat vooral doordat er veel minder zuring dan kweek in ons grasland zit. Toch is het goed te weten wat zuring je kan vertellen over de bodem.
De naam verraad het al, zuring groeit op zure grond. Als je ergens zuring ziet groeien, heb je dus geen pH tester nodig om te weten of je te maken hebt met een zure of alkalische bodem. De verschillende soorten zuring (er zijn ongeveer tweehonderd soorten) kunnen je zelfs iets vertellen hoe zuur de bodem is. Zo groeien Schapenzuring en Stijve Klaverzuring bijvoorbeeld het liefst in een bodem met een pH tussen 5 en 6,5. Vrij zuur dus!
Alle zuring dat wij in ons grasland hebben is Ridderzuring. Ridderzuring houdt van licht zure, vochtige, zeer voedselrijke grond (vooral van grote hoeveelheden stikstof en kalium). Het is een indicatorplant voor een verdichte bodem.
De plant bevat kalium, calcium, magnesium en ijzer, maar heeft verder weinig voedingswaarde voor vee. De meeste dieren laten het ook staan vanwege de zure smaak. Vandaar dat boeren liever geen zuring in hun weides zien.
Zuring vormt een dikke penwortel die wel anderhalve meter lang kan worden. Na een aantal jaren vertakt deze wortel. Door die lengte en vertakkingen is het moeilijk de plant met wortel en al te verwijderen. Er blijft altijd wel een stukje zitten.
In de wortel zit zoveel reservevoedsel dat een stukje van één centimeter al kan uitgroeien tot een nieuwe plant. Bestrijding met gif zal daarom maar tijdelijk helpen. Het gif dringt niet diep genoeg door in de wortel, waardoor de plant uiteindelijk gewoon weer aangroeit.
Omploegen zal ook niet helpen. Het probleem zal er juist alleen maar groter door worden, omdat je de plant in kleine stukjes over de bodem verspreidt, die vervolgens allemaal kunnen uitgroeien tot een nieuwe plant. Wel handig natuurlijk als je een zuringkwekerij wilt beginnen.
Wil je wel blijvend van zuring af, dan moet je zorgen dat de plant het niet meer naar zijn zin heeft. Breng daarom de pH van de bodem omhoog door bijvoorbeeld ruim kalk te strooien. Dit heeft trouwens meer effect bij echt zuurminnende soorten zoals Schapenzuring, dan bij Ridderzuring.
In de bestrijding van Ridderzuring zou je heel goed gebruik kunnen maken van compost. Spit de plant eerst één steek diep (ongeveer 20-30 cm) uit. Zorg daarbij dat je vooral de bovenkant van de wortel verwijderd. Hier zitten namelijk zogeheten slapende knoppen die kunnen uitgroeien tot een nieuwe plant. Vervolgens dump je een flinke laag compost op de resterende wortels. Wortelresten die meer dan dertig cm onder de grond zitten, hebben namelijk weinig kans om opnieuw uit te groeien.
Ook de zaden die om de moederplant lagen kunnen zo niet ontkiemen, omdat de laag compost hun het licht ontneemt dat ze nodig zijn om te ontkiemen.
Met een flinke compostgift help je gelijk de omliggende weideplanten om het ontstane gat te vullen. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is goede compost (geschikt voor de moestuin en grasland) licht alkalisch, oftewel het heeft een pH hoger dan 7. Precies waar grassen van houden.
Er bestaat inderdaad ook zure compost, maar dat is meer geschikt voor bomen en vaste planten.
Vervolgens moet je natuurlijk wel voorkomen dat er zich nieuwe planten in de bodem gaan vestigen als gevolg van kiemende zaden. Maar daar zullen we het een volgende keer onder andere over gaan hebben.
Dan gooien we alle ‘onkruiden’ in ons grasland bij elkaar en gaan we kijken wat ze over de bodem zeggen, wat de oorzaak kan zijn en wat we er aan gaan doen.
Cluedo in het grasland!
Vier Seizoenen Westerwolde 